لکه های خون روی جام قهرمانی

جام جهانی دیگری به پایان رسید تا پس از یک ماه هیاهو و سر وصدا پرونده بیستمین جام جهانی نیز بسته شود اما غافل از اینکه بار دیگر برگزاری تورنمنتی به بزرگی جام جهانی خون هزاران انسان و کودک بی گناه را گرفت.

جام‌های جهانی فوتبال و بازی‌های المپیک، همواره پرسروصداترین اتفاقات ورزشی در جهان بوده‌اند و صدها هزار نفر از مردم جهان را به محل برگزاری مسابقات کشانده یا میلیون‌ها نفر را در پای تلویزیون و سایت‌های اینترنتی نشانده است.

این روزها دیگر گوش هایمان به شنیدن اخبار های ناگوار از غزه عادت کرده است و اشک‌های خونین کودکان، مادران و پدران روزه‌دار غزه این روزها در میان اشک‌ها و لبخندهای بازیکنان و طرفداران فوتبال در جهان گم شده و تمامی نگاه‌ها به جای غزه، به برزیل میزبان جام‌جهانی دوخته شد.

شاید رمضان امسال سخت ترین رمضانی بود که بر مسلمانان گذشت : نه فانوس های قاهره روشن است،نه بلندگوی های مساجد دمشق اذان می گویند. مسجدی در بحرین باقی نمانده است . بازارهای بغداد بسته شده است. سایت های مجازی پر شده است از بریدن های سرهای مسلمانان بی گناه. قدس در اسارت است. غزه بمباران می شود و مردم جهان و برخی مسلمانان در خوابی عمیق فرو رفته اند و در یک ماه گذشته برای پیروزی تیم های محبوب خود دعا می کردند.

این هیجان‌های فوتبالی و ورزشی، همیشه دقت مردم جهان را به خود معطوف کرده و صفحات نخست روزنامه‌های کشورهای دخیل و غیر دخیل در این مسابقات پرهیجان را به خود اختصاص داده است به طوری که در دوره اخیر جام‌جهانی که دیشب به پایان رسید، بسیاری از رسانه‌ها تا صبح، برای دریافت نتیجه این بازی‌ها منتظر ماندند تا صفحه نخست خود را با عکس‌ها و تیترهایی از این بازی‌ها ببندند. توجه بین‌المللی به این مسابقات همواره به دستاویزی برای تهاجم خونین صهیونیست‌ها در راستای رسیدن به اهدافشان تبدیل شده که این امر بارها توسط کارشناسان و صاحب‌نظران مورد تاکید قرار گرفته است.

شاید نگاهی به گذشته بتواند ارتباط مستقیم جام ها و جنگ ها را بیش از پیش برایمان روشن کند. خیلی دور نمی رویم جام جهانی 2006 آغاز جنگ 33 رژیم صهیونیستی علیه لبنان بود پس از آن المپیک 2008 حمله رژیم صهیونیستی به غزه رقم خورد. جام جهانی 2010 محاصره غزه و حمله به کاروان آزادی . المپیک 2012 جنگ رژیم غاصب سوریه شکل گرفت و اکنون جام جهانی 2014 و جنایات گروه تروریستی داعش  و اکنون بمباران مردم بی گناه غزه.

در جام‌جهانی 2014  حکایت جنایت‌های رژیم صهیونیستی ادامه داشت و مردم غزه در مقابل آماج حملات ددمنشانه صهیونیست‌ها قرار دارند و افطار و سحری‌های خود را با خون خود آغشته می‌بینند.

به همین راحتی سرگرممان می کنند و می تازند تا بتوانند به اهداف خود بیش از گذشته نزدیک شوند.

به گواه تاریخ، این استفاده ابزاری مدت‌هاست که در دنیای سیاست رایج است و در تمام این مدت واکنش کشورهای غربی و مدعی حقوق بشر، همان استیصال و خودگول‌زنی بوده است به طوری که در بسیاری موارد، کشورهای استکباری با همراهی رسانه‌ها اعم از خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها، با بزرگ کردن وقایع ورزشی در نظر داشتند مردم جهان جنایات صهیونیست‌ها را فراموش کنند.

البته مردم جهان بی گناه هستند و آنها نیز در این بازی گرفتار شده اند و این جنایت ها از سال های گذشته برنامه ریزی شده است به طوری که متاسفانه  آنقدر افکار مردم جهان به این سمت هدایت شده است آنها واکنشی به این اتفاقات نشان نمی دهند مگر آنهایی که دیگر قصه را به خوبی می دانند

اما جالب است بدانید بسیاری از بازیکنان مسلمان حاضر در جام جهانی و حتی ستارگانی چون مسی و اوزیل حملات بی رحمانه رژیم صهیونیستی را محکوم کرده اند و کلیپ های ورزشی  بی شماری از اتفاقات اخیر فلسطین منتشر شده است اما فیفا و تصمیم گیرندگان صهیونیستی آن اجازه تبلیغ و انتشار آن را در راستای جام جهانی نمی دهند. اگر فوتبالیستی پس از گل در جام جهانی تصویری در حمایت از فلسطین زیر پیراهن خود نشان دهد یا تماشاگری بنری با خود به ورزشگاه بیاورد با محرومیت های سنگینی مواجه خواهند شد تا مبادا نگاه مردم جهان از جام جهانی و حال و هوای فوتبال خارج شود.

گریه های هواداران فوتبال را به خوبی به تصویر کشیدند از شکسته شدن دلها به خاطر شکست تیم هایشان ساعت ها نوشتند اما چه کسی برای آن کودکی که بین قبر پدر و مادرش اشک ریخت و خوابید تصویری منتشر کرد؟ کدام رسانه خونین شدن کودک های چند ماهه را به تصویر کشید؟ حقوق بشری ها کجا هستند؟ راستی جام طلا بهتر است یا جان آدمیزاد؟ این شب ها درد دارم و تاب دیدن تصاویر کودکانی که بی شرمانه به خاک و خون کشیده می شوند را ندارم. خدایا دست صهیونیست ها را از این دنیا کوتاه کن و این امر تنها و تنها با ظهور منجی بشری ات محقق می شود.

مهمترین شب های سال نزدیک است بیاید به یکدیگر قول بدهیم این بار به جای خواستن آرزوهای کوچک شخصی مان؛ از ته قلب ظهورش را صدا بزنیم تا با حضورش انتقام اشک ها و خون های پایمال شده را بگیرد تا جهان پر از عدل و داد شود.

دست هایم دیگر نای نوشتن ندارد و کلام آخر اینکه:

اللهم العجل لولیک الفرج

جنایت صهیونیستها از زبان فردوسی پور

رضا سیگاری

بخش ورزشی تبیان